«Στη βιοκοινότητα του δάσους δεν ανταλλάσσουν μηνύματα μόνο τα δέντρα, αλλά και οι θάμνοι και τα χόρτα, ίσως μάλιστα και όλα τα είδη φυτών. Όταν πατάμε ωστόσο το πόδι μας σε ένα λιβάδι, τα φυτά γίνονται πολύ σιωπηλά. Τα καλλιεργούμενα φυτά μας, ακριβώς εξαιτίας της καλλιέργειας, έχουν χάσει μεγάλο μέρος της ικανότητας τους να επικοινωνούν υπόγεια ή υπέργεια. Είναι κατά κάποιον τρόπο σαν να έχουν χάσει την ακοή τους και τη μιλιά τους, και έτσι γίνονται εύκολη λεία των εντόμων.» Η μυστική ζωή των δέντρων, Wohlleben Peter
Θα ήθελα έναν καταρράκτη να κρημνίζεται η φούρια μου κατακόρυφα, να σηκώνει το νερό που σπάει το βάρος της πτώσης μας, και να ξορκίζει την οργή μας.
Θα ήθελα ενα ποτάμι ολόχρονο, να αντανακλάται το φεγγάρι, και η πόλη, και τρεμμάμενα να κλονίζουν το απόλυτο των λογισμών μας.
Θα ήθελα ίσκιο πλούσιο απο κόμες πλατύφυλλων δέντρων, να δροσίζεται το μέτωπο μας, να ξαποστένει από το ανελέητο φως, να φυλάει τα μυστικά μας.
Θα ήθελα ζευγάρια να φιλιούνται καταμεσίς των λεωφόρων ρημοτομώντας με τα αθωα σώματα τους νέες διαδρομές έρωτα και αγώνα.
Θα ήθελα τις Κυριακές τα μεσημέρια παρέες φίλων, να στήνουν γλέντια σε πλατείες, και να ακούω να μιλούν, να τραγουδούν, να πλαταίνουν τον νου, να αλλάζουν τον κόσμο, και τούτη την πόλη μαζί.
